درمان خشکی مفصل شانه با سی پی ام و سایر روشهای فیزیوتراپی امکان پذیر است. خشکی مفصل شانه که اغلب با درد و محدودیت دامنه حرکتی همراه است، می تواند به طور قابل توجهی مانع از فعالیت های روزانه شود. این عارضه چه در اثر جراحت، التهاب یا بی حرکتی طولانی مدت ایجاد شود، می تواند کارهایی مانند رسیدن به بالای سر یا حتی پوشیدن لباس را با مشکل مواجه کند. فیزیوتراپی به طور گسترده ای به عنوان یک درمان بسیار موثر برای مدیریت و کاهش سفتی شانه شناخته شده است که به بیماران کمک می کند تا تحرک خود را بازیابند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. این مقاله به بررسی نحوه درمان سفتی شانه توسط فیزیوتراپی می پردازد، از تمرینات خاص گرفته تا تکنیک های درمانی که عملکرد شانه را بازیابی می کند.
سفتی شانه، که اغلب از نظر پزشکی به عنوان محدوده حرکتی محدود در مفصل شانه شناخته می‌شود، معمولاً شامل مشکل در حرکت دادن شانه در جهات مختلف است. معمولاً با درد یا ناراحتی همراه است، می تواند ناشی از چندین بیماری باشد. این سفتی ممکن است به تدریج ایجاد شود، مانند “شانه یخ زده”، یا به طور ناگهانی پس از آسیب یا استفاده بیش از حد ظاهر شود. سفتی نه تنها بر حرکت بلکه بر کیفیت کلی زندگی تأثیر می‌گذارد و بر همه چیز از وظایف مراقبت از خود گرفته تا وظایف حرفه‌ای تأثیر می‌گذارد.
درمان خشکی مفصل شانه با فیزیوتراپی و دستگاه سی پی ام می تواند دامنه حرکات شانه را به وضعیت طبیعی خود بازگرداند.
دلایل خشکی مفصل شانه
شانه یخ زده (کپسولیت چسبنده): این وضعیت با سفت شدن و ضخیم شدن تدریجی کپسول شانه مشخص می شود که منجر به سفتی و درد شدید می شود. شانه یخ زده اغلب پس از بی حرکتی شانه، مانند پوشیدن بند یا بعد از جراحی ایجاد می شود، اما علت دقیق آن در بسیاری از موارد ناشناخته است.
آسیب های روتاتور کاف: این آسیب ها شامل عضلات و تاندون هایی می شود که شانه را تثبیت می کنند. هنگامی که این ساختارها پاره یا آسیب می بینند، سفتی و ضعف می تواند به دنبال داشته باشد و عملکرد شانه را محدود کند.
آرتریت: استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید هر دو می توانند به سفتی شانه منجر شوند. تحلیل رفتن غضروف یا التهاب مفاصل حرکت را محدود می کند و باعث درد می شود و سفتی را بدتر می کند.
سندرم گیرافتادگی شانه: این اتفاق زمانی رخ می دهد که تیغه شانه به تاندون ها ساییده می شود و باعث التهاب می شود. درد حاصل می تواند حرکت را متوقف کند و منجر به سفتی تدریجی شود.
درمان خشکی مفصل شانه با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یک رویکرد جامع برای مدیریت سفتی شانه ارائه می دهد. این شامل ترکیبی از تمرینات و درمان‌ها با هدف بهبود انعطاف‌پذیری، کاهش درد و تقویت عضلات اطراف مفصل شانه است. از طریق حرکات هدایت شده و مداخلات درمانی، فیزیوتراپی می تواند سفتی را کاهش دهد، حرکت را بازگرداند و حتی از آسیب بیشتر جلوگیری کند.
ارزیابی فیزیوتراپی برای سفتی شانه معمولاً شامل ارزیابی عمیق حرکت شانه، سطح درد و عملکرد کلی است. فیزیوتراپیست ممکن است تست هایی مانند ارزیابی دامنه حرکتی، تست های قدرت عضلانی و گاهی اوقات حتی ارجاع تصویربرداری (مانند MRI) را برای درک بهتر شدت سفتی انجام دهد. این ارزیابی به تدوین یک برنامه درمانی شخصی متناسب با نیازهای خاص فرد کمک می کند.
تمرینات کششی برای انعطاف پذیری شانه
تمرینات کششی پایه و اساس یک رژیم فیزیوتراپی برای سفتی شانه را تشکیل می دهد. این تمرینات بر بلند کردن و شل کردن ماهیچه ها و تاندون های اطراف شانه تمرکز می کنند و به مرور زمان انعطاف پذیری را بهبود می بخشند. تمرینات رایج عبارتند از:
کشش آونگ: به آرامی بازو را تاب دهید تا حرکت بدون فشار را تشویق کنید.
کشش متقاطع بدن: کشیدن بازو روی قفسه سینه برای کشش شانه.
کشش حوله: استفاده از حوله در پشت برای افزایش دستیابی و کشش عضلات شانه.
تمرینات تقویتی برای حمایت از عملکرد شانه
تمرینات تقویتی نقش حیاتی در فیزیوتراپی ایفا می کنند، زیرا به تثبیت مفصل شانه کمک می کنند که به نوبه خود باعث کاهش سفتی و افزایش تحرک می شود. هنگامی که عضلات اطراف شانه تقویت می شوند، می توانند بهتر از مفصل حمایت کنند و خطر آسیب یا فشار بیشتر را کاهش دهند.
چرخش خارجی با بند: این تمرین شامل استفاده از یک نوار مقاومتی برای بهبود قدرت در روتاتور کاف، به ویژه روتاتورهای خارجی است.
چرخش داخلی با باند: مانند چرخش خارجی، این تمرین از یک باند استفاده می کند اما چرخش داخلی را هدف قرار می دهد و ثبات شانه را افزایش می دهد.
فشار دادن تیغه شانه: این تمرین عضلات تیغه شانه را فعال می کند، وضعیت بدن را بهبود می بخشد و استرس روی مفصل شانه را کاهش می دهد.
تمرینات دامنه حرکتی
این تمرینات باعث افزایش تدریجی ظرفیت حرکتی مفصل بدون ایجاد درد یا فشار می شوند. برخی از تمرینات متداول دامنه حرکتی عبارتند از:
دایره های شانه: چرخش آرام شانه در دایره های کوچک به شل شدن مفصل و بهبود انعطاف پذیری کمک می کند.
راه رفتن روی دیوار: با “راه رفتن” انگشتان به سمت دیوار، می توانید به تدریج دامنه شانه را بدون اعمال فشار زیاد افزایش دهید.
کشش غیرفعال شانه: این شامل دراز کشیدن و استفاده از بازوی بدون آسیب برای بلند کردن و کشش شانه سفت است.
تکنیک های درمان دستی
درمان دستی شامل تکنیک های عملی است که فیزیوتراپیست ها برای دستکاری عضلات و مفاصل اطراف شانه استفاده می کنند. این تکنیک ها جریان خون را بهبود می بخشد، درد را کاهش می دهد و انعطاف پذیری را تشویق می کند. تکنیک های کلیدی عبارتند از:
تحرک مفصل: شامل دستکاری ملایم مفصل شانه برای بهبود حرکت است. این تکنیک به ویژه در شرایطی مانند شانه یخ زده مفید است.
ماساژ بافت نرم: به کاهش تنش عضلانی و بهبود گردش خون کمک می کند و سفتی را کاهش می دهد.
رهاسازی میوفاشیال: این تکنیک بر رفع سفتی در بافت های همبند اطراف شانه، بهبود تحرک و کاهش ناراحتی تمرکز دارد.
