سندرم پیریفورمیس وضعیتی است که با درد و ناراحتی در باسن مشخص میشود که در اثر تحریک یا فشرده شدن عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس ایجاد میشود. عضله پیریفورمیس یک عضله کوچک است که در اعماق ناحیه باسن قرار دارد و وظیفه اصلی آن کمک به چرخش لگن است.
سندرم پیریفورمیس میتواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله عدم تعادل عضلانی، ضربه یا آسیب به ناحیه، استفاده بیش از حد یا فشار مکرر، یا تغییرات آناتومیکی که در آن عصب سیاتیک از داخل یا زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند.
علائم سندرم پیریفورمیس
درد: علامت بارز آن درد در ناحیه باسن است. درد ممکن است تیز، مبهم باشد یا به پشت ساق پا منتشر شود و مسیر عصب سیاتیک را دنبال کند. شدت درد ممکن است متفاوت باشد و ممکن است با نشستن طولانی مدت، راه رفتن یا دویدن بدتر شود.
علائم شبیه سیاتیک: فشرده شدن یا تحریک عصب سیاتیک می تواند علائمی شبیه به سیاتیک ایجاد کند. این می تواند شامل درد، سوزن سوزن شدن یا بی حسی باشد که از پشت ساق پا منتشر می شود و گاهی اوقات به پا می رسد.
سفتی و حساسیت عضلانی: عضله پیریفورمیس ممکن است در هنگام لمس سفت و حساس شود. لمس عضله ممکن است علائم را بازتولید کند یا باعث ناراحتی شود.
محدوده حرکتی محدود: برخی از افراد مبتلا به سندرم پیریفورمیس ممکن است کاهش دامنه حرکتی را در مفصل ران تجربه کنند، که فعالیتهایی مانند راه رفتن، بالا رفتن از پلهها یا دویدن را چالشبرانگیزتر میکند.
روشهای درمان
درمان سندرم پیریفورمیس معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:
استراحت و اصلاح فعالیت: در ابتدا، اجتناب از فعالیتهایی که علائم را تشدید میکنند، مانند نشستن طولانی مدت یا فعالیتهایی که شامل حرکات مکرر لگن هستند، میتواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.
داروها: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) یا شل کننده های عضلانی ممکن است برای مدیریت درد و کاهش اسپاسم عضلانی تجویز شوند.
تزریق: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید یا تزریق سم بوتولینوم ممکن است برای کاهش التهاب و تسکین موقت در نظر گرفته شود.
در موارد شدید که اقدامات محافظه کارانه نمی توانند تسکین دهند، ممکن است جراحی برای آزاد کردن یا برداشتن فشار عضله پیریفورمیس یا رفع هر گونه ناهنجاری ساختاری زمینه ای در نظر گرفته شود، اما این نسبتاً نادر است.
فیزیوتراپی سندرم پیریفورمیس
فیزیوتراپی موثرترین روش در درمان این عارضه است که توسط متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی آوای زندگی در اصفهان ارائه می شود.
رایج ترین تکنیک های فیزیوتراپی در درمان سندرم پیریفورمیس عبارتند از :
تمرینات کششی و تقویتی: تمرینات کششی خاص می تواند به طولانی شدن و شل شدن عضله پیریفورمیس کمک کند و فشار روی عصب سیاتیک را کاهش دهد. همچنین ممکن است برای بهبود ثبات و حمایت از ناحیه آسیبدیده، تمرینهای تقویتی برای عضلات لگن و مرکزی تجویز شود.
گرما یا سرما درمانی: استفاده از بسته های گرما یا سرما در ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش درد، کاهش التهاب و آرامش عضلات کمک کند.
درمان دستی: تکنیک هایی مانند ماساژ، درمان نقطه ماشه ای یا رهاسازی میوفاسیال که توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط انجام می شود می تواند به کاهش تنش در عضله پیریفورمیس و بافت های اطراف کمک کند.
وضعیت بدن و اصلاحات بیومکانیکی: اصلاح وضعیت بدن و اطمینان از مکانیک مناسب بدن در طول فعالیت ها می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عود کمک کند.
متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی آوای زندگی در اصفهان (فیزیوتراپی طرف قرارداد با بیمه دی ، فیزیوتراپی با بیمه بنیاد شهید ، فیزیوتراپی با بیمه آتیه سازان و فیزیوتراپی با بیمه صنعت نفت در اصفهان) خدمات تخصصی فیزیوتراپی در سندرم پیریفورمیس را ارائه می دهند.
بیشتر بخوانید:
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی طرف قرارداد آتیه سازان حافظ – فیزیوتراپی طرف قرارداد با بیمه دی – فیزیوتراپی طرف قرارداد بنیاد شهید – فیزیوتراپی طرف قراداد بازنشستگان صنعت نفت
