تکارتراپی در چسبندگی بافت ها
درمان با تکار که با نام انتقال انرژی خازنی و مقاومتی (CRET) نیز شناخته می شود، نوعی فیزیوتراپی است که از امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا برای تحریک روند بهبودی طبیعی بدن استفاده می کند. این درمان در درمان بیماری های اسکلتی عضلانی مختلف از جمله چسبندگی بافت استفاده شده است.
چسبندگی بافت، همچنین به عنوان بافت اسکار شناخته می شود، یک بیماری شایع است که پس از آسیب یا جراحی رخ می دهد. با تشکیل بافت فیبری مشخص می شود که می تواند منجر به درد، سفتی و محدودیت حرکتی شود.
ثابت شده است که درمان با تکار در کاهش چسبندگی بافت با افزایش جریان خون، ترویج بازسازی بافت و شکستن بافت اسکار موثر است. این درمان با ایجاد میدان الکترومغناطیسی که باعث ارتعاش بافتها می‌شود، کار می‌کند، که به نوبه خود جریان خون را افزایش می‌دهد و روند بهبود طبیعی بدن را تحریک می‌کند.
علاوه بر کاهش چسبندگی بافت، تکارتراپی می تواند برای درمان انواع بیماری های دیگر از جمله کشیدگی عضلات، درد مفاصل و التهاب نیز استفاده شود. این یک درمان غیر تهاجمی و بدون درد است که می تواند به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها مانند فیزیوتراپی و دارو استفاده شود.
دلایل چسبندگی بافتها
جراحی: چسبندگی بافت می تواند در نتیجه جراحی رخ دهد، به ویژه در جراحی هایی که شامل بریدن چندین لایه بافت است. بافت اسکار می تواند به عنوان بخشی از فرآیند بهبود شکل بگیرد که می تواند منجر به چسبندگی شود.
عفونت: عفونت ها می توانند باعث التهاب و زخم شوند که می تواند منجر به چسبندگی بافت شود.
تروما: ضربه به بدن، مانند سقوط یا تصادف رانندگی، می تواند باعث آسیب بافتی شود و منجر به چسبندگی شود.
پرتودرمانی: پرتودرمانی می تواند باعث ایجاد اسکار و التهاب شود که می تواند منجر به چسبندگی بافت شود.
التهاب مزمن: التهاب مزمن، مانند التهاب ناشی از شرایطی مانند آرتریت یا بیماری کرون، می تواند منجر به چسبندگی بافت شود.
تکارتراپی در چسبندگی بافت ها
چسبندگی بافت زمانی اتفاق می‌افتد که دو یا چند لایه بافت به هم بچسبند، اغلب در نتیجه آسیب یا جراحی. این می تواند منجر به درد، سفتی و محدودیت دامنه حرکتی شود. تکار درمانی با اعمال انرژی در ناحیه آسیب دیده عمل می کند که به شکستن چسبندگی ها و بهبود گردش خون، کاهش درد و التهاب کمک می کند.
در طول یک جلسه درمان Tecar، درمانگر الکترود خاصی را روی ناحیه آسیب دیده اعمال می کند که امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا منتشر می کند. این امواج یک اثر حرارتی ایجاد می‌کنند که جریان خون را افزایش می‌دهد و روند بهبودی را بهبود می‌بخشد.
تکارتراپی اغلب همراه با سایر انواع فیزیوتراپی، مانند تمرینات کششی و تقویتی، برای کمک به بهبودی بیماران از چسبندگی بافت استفاده می شود. به طور کلی بی خطر و غیر تهاجمی در نظر گرفته می شود و عوارض جانبی کمی دارد.
اگر درمان با Tecar را برای درمان چسبندگی بافت در نظر می گیرید، مهم است که با یک متخصص فیزیوتراپی صحبت کنید تا تعیین کنید که آیا برای شما مناسب است یا خیر.
