تریگر فینگر و درمان با لیزرتراپی
تریگر فینگر یا انگشت ماشه ای وضعیتی است که باعث می شود یکی از انگشتان شما در حالت خمیده گیر کند. ممکن است دردناک باشد و حرکت دادن انگشت را دشوار کند. لیزر تراپی یک گزینه درمانی است که برای کمک به کاهش علائم انگشت ماشه ای استفاده شده است.
انگشت ماشه ای وضعیتی است که باعث می شود یکی از انگشتان شما در حالت خمیده گیر کند. ممکن است دردناک باشد و حرکت دادن انگشت را دشوار کند. این بیماری به دلیل التهاب تاندون هایی است که حرکت انگشتان شما را کنترل می کنند.
علائم تریگر فینگر عبارتند از:
- هنگامی که انگشت خود را حرکت می دهید، احساس گیرافتادگی می کنید.
- درد یا ناراحتی زمانی که سعی می کنید انگشت خود را صاف یا خم کنید
- احساس سفتی در انگشت شما
- یک برآمدگی یا ندول در کف دست شما در نزدیکی انگشت آسیب دیده
علائم انگشت ماشه ای می تواند از نظر شدت متفاوت باشد و در صورت عدم درمان ممکن است در طول زمان بدتر شود. در برخی موارد، انگشت آسیب دیده ممکن است در حالت خمیده قفل شود و صاف کردن آن را دشوار کند.
درمان انگشت ماشه ای ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی و دارو برای کاهش التهاب و درد باشد. در برخی موارد، ممکن است از آتل برای بی حرکت کردن انگشت آسیب دیده استفاده شود.
در موارد شدید، ممکن است جراحی برای آزاد کردن تاندون و بازگرداندن حرکت طبیعی به انگشت آسیب‌دیده لازم باشد.
دلایل انگشت ماشه ای
انگشت ماشه ای ناشی از التهاب تاندون هایی است که حرکت انگشتان شما را کنترل می کنند. علت دقیق این التهاب همیشه مشخص نیست، اما عوامل متعددی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به انگشت ماشه ای را افزایش دهد. این شامل:
- حرکات مکرر دست و انگشت، مانند تایپ کردن یا نواختن یک ساز
- شرایط پزشکی مانند دیابت، آرتریت روماتوئید و نقرس
- ضربه به دست یا انگشت
- سن، زیرا تاندون‌های انگشتان با افزایش سن، انعطاف‌پذیری کمتری پیدا می‌کنند
- جنسیت، چون انگشت ماشه ای در زنان شایع تر از مردان است
در برخی موارد، علت تریگر فینگر ممکن است ناشناخته باشد.
درمان تریگر فینگر
درمان انگشت ماشه ای ممکن است به شدت علائم شما بستگی داشته باشد و می تواند شامل موارد زیر باشد:
استراحت و اصلاح فعالیت‌ها: استراحت دادن به انگشت آسیب‌دیده و اجتناب از فعالیت‌هایی که باعث درد یا ناراحتی می‌شوند می‌تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند.
داروها: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
آتل زدن: استفاده از آتل برای بی حرکت کردن انگشت آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند.
فیزیوتراپی: ورزش و کشش می تواند به بهبود دامنه حرکتی انگشت آسیب دیده و کاهش سفتی کمک کند.
لیزر تراپی: لیزر درمانی شامل استفاده از نوع خاصی از نور برای تحریک بهبودی در ناحیه آسیب دیده است. نور به انگشت آسیب دیده هدایت می‌شود و انرژی لیزر توسط سلول‌های بافت جذب می‌شود. این می تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند. مطالعات نشان داده اند که لیزر درمانی می تواند در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران مبتلا به انگشت ماشه ای موثر باشد. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که لیزر درمانی باید به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع استفاده شود که ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی و سایر درمان ها نیز باشد.
تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است تزریق کورتیکواستروئید را برای کاهش التهاب و بهبود بهبودی توصیه کند.
جراحی: اگر سایر درمان‌ها مؤثر نباشند، ممکن است جراحی برای آزاد کردن تاندون و بازگرداندن حرکت طبیعی به انگشت آسیب‌دیده لازم باشد.
