فتق دیسک گردن یک بیماری شایع است که دیسک های بین مهره ای در ناحیه گردنی ستون فقرات را درگیر می کند. این دیسک ها به عنوان بالشتک و ضربهگیر بین مهرهها عمل می کنند و امکان انعطاف و حرکت را فراهم می کنند. هنگامی که دیسک فتق میکند، به این معنی است که لایه سخت و بیرونی دیسک پاره میشود یا برآمده میشود و به هسته داخلی نرم تر اجازه میدهد تا به بیرون نشت کند. این وضعیت می تواند منجر به فشرده شدن اعصاب مجاور شود که می تواند باعث درد، ضعف و سایر علائم شود.
فتق دیسک گردن می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله دژنراسیون مرتبط با افزایش سن، ضربه یا فشار مکرر باشد.
- دژنراسیون مرتبط با سن: با افزایش سن، دیسک های بین مهره ای محتوای آب خود را از دست می دهند و انعطاف پذیری کمتری پیدا می کنند. این می تواند آنها را بیشتر مستعد ابتلا به فتق کند.
- تروما: آسیب به گردن، مانند ضربه یا ضربه ناگهانی، می تواند باعث فتق دیسک شود.
- فشار مکرر: فعالیت هایی که شامل بارگذاری مکرر یا بیش از حد گردن است، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش های خاص، می تواند خطر فتق دیسک را افزایش دهد.
علائم فتق دیسک گردن
علائم فتق دیسک بسته به محل و شدت فتق و همچنین میزان فشردگی عصب می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
گردن درد: این اغلب علامت اولیه است و ممکن است در سطح دیسک آسیب دیده باشد.
درد رادیکولار: این یک درد تیز و انتشاری است که به پایین بازو ها نیز منتشر می شود و میتواند با بیحسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف همراه باشد.
ضعف عضلانی: فتق دیسک گردن می تواند منجر به ضعف در عضلاتی شود که توسط عصب فشرده شده عصب دهی می شوند.
کاهش دامنه حرکتی: بیماران ممکن است دچار سفتی یا مشکل در حرکت گردن خود به دلیل درد و محافظت از عضلات شوند.
به ندرت، فتق شدید دیسک گردن می تواند منجر به فشردگی طناب نخاعی شود که ممکن است علائمی مانند مشکل در مهارت های حرکتی ظریف، مشکلات تعادلی یا حتی اختلال عملکرد روده یا مثانه ایجاد کند.
برای تشخیص فتق دیسک گردن، پزشک به طور معمول یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و یک تاریخچه پزشکی دقیق می گیرد. ممکن است برای تجسم ستون فقرات و شناسایی محل و وسعت فتق، مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی تجویز شود. همچنین ممکن است از مطالعات هدایت عصبی یا الکترومیوگرافی (EMG) برای ارزیابی عملکرد عصبی و شناسایی هر ناحیه تحت فشار عصبی استفاده شود.
روشهای درمان
هدف درمان فتق دیسک گردن، تسکین درد، کاهش التهاب، بازگرداندن تحرک و جلوگیری از فشردگی بیشتر عصب است. رویکرد درمانی خاص به شدت علائم و علت اصلی فتق بستگی دارد. ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
مدیریت محافظه کارانه
- استراحت و اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند و استراحت های دوره ای برای استراحت گردن.
- فیزیوتراپی فتق دیسک گردن: تمرینات کششی و تقویتی توسط فیزیوتراپییست در نظر گرفته می شوند. بهبود تحرک گردن و کاهش درد از اهداف درمان دیسک گردن با تمرینات فیزیوتراپی هستند.
- داروها: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، شل کننده های عضلانی یا استروئیدهای خوراکی ممکن است برای کاهش درد و التهاب تجویز شوند.
- تزریق استروئید اپیدورال: تزریق کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم به فضای اطراف نخاع می تواند التهاب را کاهش دهد و درد ناشی از عصب را کاهش دهد.
مداخله جراحی
اگر درمان های محافظه کارانه نتوانند تسکین دهند، ممکن است گزینه های جراحی در نظر گرفته شود. رایج ترین روش های جراحی برای فتق دیسک گردن عبارتند از:
دیسککتومی: این شامل برداشتن بخشی از فتق دیسک است که بر روی عصب فشار می آورد تا فشردگی عصب را کاهش دهد.
فیوژن ستون فقرات: در مواردی که فضای دیسک ناپایدار است یا زمانی که چندین دیسک درگیر است، ممکن است برای تثبیت ستون فقرات فیوژن ستون فقرات انجام شود.
جایگزینی دیسک مصنوعی: به جای جوش دادن مهره ها، می توان یک دیسک مصنوعی برای حفظ حرکت در سطح آسیب دیده قرار داد.
توجه به این نکته مهم است که جراحی معمولا آخرین راه حل در نظر گرفته می شود و برای مواردی که بیماران دچار نقص عصبی شدید یا پیشرونده می شوند، یا زمانی که علائم با درمان های محافظه کارانه بهبود نمی یابند، اختصاص داده می شود.
فیزیوتراپی پس از جراحی برای تسریع بهبودی و کاهش عوارض جراحی از اهمیت بالایی برخوردار است.
متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی آوای زندگی در اصفهان طرف قرارداد با بیمه آتیه سازان حافظ خدمات تخصصی فیزیوتراپی ستون فقرات را ارائه می دهند.
