سندرم آرنج تنیس بازان

سندرم آرنج تنیس بازان که به عنوان اپی کندیلیت جانبی شناخته می شود، یک بیماری شایع است که باعث درد در قسمت بیرونی آرنج شما می شود. در حالی که نام ارتباط با تنیس را نشان می دهد، این وضعیت می تواند هر فردی را که بیش از حد از عضلات ساعد خود استفاده می کند، تحت تاثیر قرار دهد.

برای درک سندرم آرنج تنیس بازان، دانستن آناتومی مربوطه مهم است:

تاندون ها: این بافت های سخت و فیبری، ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند. در آرنج تنیس بازان، تاندون هایی هستند که عضلات ساعد را به قسمت خارجی آرنج متصل می کنند. این ماهیچه ها مسئول باز کردن مچ دست و انگشتان هستند.
Epicondyle جانبی: این برجستگی استخوانی در قسمت بیرونی آرنج شما است که در آن تاندون ها متصل می شوند.

فیزیوتراپی و شاک ویو تراپی از روشهای موثر در مدیریت تنیس البو هستند که در کلینیک فیزیوتراپی آوای زندگی طرف قرارداد با بیمه آتیه سازان حافظ ارائه می شود.

علل ایجاد سندرم آرنج تنیس بازان

آرنج تنیس بازان یا همان تنیس البو معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد و فشار مکرر عضلات ساعد و تاندون ها ایجاد می شود. این می تواند به دلیل:

• حرکات تکراری: هر فعالیتی که شامل باز کردن مکرر مچ دست و چرخش ساعد باشد می‌تواند به آرنج تنیس بازان کمک کند. این شامل:
• ورزش: تنیس (مخصوصاً ضربات بک هند)، راکت بال، اسکواش و حتی گلف می تواند به تاندون های آرنج فشار وارد کند.
• مشاغل: مشاغلی که به حرکات مکرر دست و مچ نیاز دارند، مانند نقاشی، نجاری، لوله کشی، آشپزی و تایپ کردن، می توانند این خطر را افزایش دهند.
• سرگرمی ها: فعالیت هایی مانند باغبانی، بافندگی و نواختن آلات موسیقی نیز می تواند به آرنج تنیس البو کمک کند.
• استفاده بیش از حد: حتی اگر یک فعالیت تکراری نباشد، انجام بیش از حد آن با سرعت زیاد می تواند تاندون ها را بیش از حد تحت فشار قرار دهد و منجر به آسیب شود. این امر مخصوصاً اگر در این فعالیت تازه کار هستید یا مدتی است که آن را انجام نداده اید صادق است.
• تکنیک ضعیف: فرم نادرست در ورزش یا استفاده نادرست از ابزارها می تواند فشار بیشتری را بر تاندون های آرنج وارد کند و آنها را مستعد آسیب دیدگی کند.
• عضلات ضعیف: عضلات ضعیف ساعد می توانند حمایت تاندون ها از مچ دست و دست را سخت تر کنند و خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش دهند.
• سن: با افزایش سن، تاندون‌های ما انعطاف‌پذیرتر می‌شوند و بیشتر مستعد آسیب می‌شوند. این یکی از دلایلی است که نشان می دهد آرنج تنیس بازان در افراد بین 30 تا 50 سال شایع تر است.
• آسیب مستقیم: در حالی که کمتر شایع است، ضربه مستقیم به آرنج می تواند به تاندون ها آسیب برساند و منجر به آرنج تنیس بازان شود.

سایر عوامل خطر

در حالی که استفاده بیش از حد و فشارهای مکرر دلایل اصلی ایجاد آرنج تنیس بازان هستند، عوامل دیگری نیز می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند:

• سیگار کشیدن: سیگار باعث کاهش جریان خون به تاندون ها می شود که می تواند روند بهبودی را مختل کند و آنها را مستعد آسیب دیدگی کند.
• چاقی: اضافه وزن به مفاصل و تاندون ها فشار وارد می کند و خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش می دهد.
• برخی از شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی، مانند آرتریت روماتوئید، می تواند شما را مستعد آسیب های تاندون کند.

علائم سندرم ارنج تنیس بازان

درد: درد معمولاً در قسمت بیرونی آرنج شما قرار دارد، اما ممکن است به سمت ساعد یا حتی تا بالای بازو شما تابیده شود.
حساسیت: قسمت خارجی آرنج شما ممکن است در لمس حساس باشد.
سفتی: آرنج شما ممکن است احساس سفت شدن داشته باشد، به خصوص در صبح یا بعد از دوره های استراحت.
ضعف: ممکن است در چنگ خود دچار ضعف شوید یا در انجام کارهایی که نیاز به باز کردن مچ دست دارند، مانند باز کردن شیشه یا چرخاندن دستگیره در، مشکل داشته باشید.
بی حسی یا سوزن سوزن شدن: در برخی موارد، ممکن است بی حسی یا گزگز در ساعد یا دست خود احساس کنید.

درمان آرنج تنیس بازان

هدف از درمان آرنج تنیس بازان تسکین درد و التهاب، بهبودی و جلوگیری از عود است. گزینه های درمانی عبارتند از:

استراحت: اجتناب از فعالیت هایی که علائم شما را تشدید می کنند بسیار مهم است. این ممکن است شامل استراحت از ورزش، کار یا فعالیت های دیگر باشد.
یخ: قرار دادن کیسه های یخ روی آرنج به مدت 15 تا 20 دقیقه هر بار، چند بار در روز، می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.
مسکن‌های درد: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به مدیریت درد کمک کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای مسکن قوی تری تجویز کند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست برای درمان سندرم آرنج تنیس بازان می تواند تمریناتی را برای کشش و تقویت عضلات ساعد به شما آموزش دهد. آنها همچنین ممکن است از تکنیک هایی مانند ماساژ یا اولتراسوند برای بهبود بهبودی استفاده کنند.
بریس بندی: پوشیدن یک بریس یا ساپورت روی ساعد می تواند به کاهش فشار روی تاندون ها کمک کند.
تزریق استروئید: در برخی موارد، پزشک ممکن است یک داروی کورتیکواستروئید را به ناحیه آسیب دیده تزریق کند تا التهاب و درد را کاهش دهد. با این حال، این تزریق ها یک راه حل طولانی مدت نیستند و می توانند عوارض جانبی داشته باشند.
جراحی: جراحی برای آرنج تنیس بازان به ندرت مورد نیاز است. اگر سایر درمان‌ها پس از مدت‌زمان طولانی جواب نداده باشند، ممکن است مورد بررسی قرار گیرد.